Kiedy pojawiają się schody – trudności w implantacji zarodka.

Niekiedy jednak mimo, że transferuje się genetycznie prawidłowy i dobrze rokujący zarodek to do zagnieżdżenia nie dochodzi. Przyczyną braku implantacji mogą być pewne zaburzenia w strukturze endometrium lub składzie płynu macicznego. Występują też po stronie zarodka np. trudności z wylęganiem się z osłonki. W tym momencie warto rozważyć kilka dodatkowych technik wspomaganego rozrodu, mających na celu zwiększenie szans na upragnioną ciąże.

Czasami przed transferem zarodka w stadium blastocysty dokonuje się zabiegu wspomaganego wylęgania się tzw. AH z ang. assisted hatching (rycina 1).

Ryc. 1. Zarodek w stadium blastocysty z widocznym (czerwona strzałka) niewielkim otworem po AH.

Zabieg polega na zrobieniu niewielkiego otworu w osłonce blastocysty, dzięki któremu zarodek może bez problemów wyjść z osłonki. Procedurę AH stosuje się u pacjentek, które miały już wcześniej problemy z implantacją zarodka, są po 35 roku życia oraz u zarodków posiadających grubą osłonkę. AH w takich przypadkach znacząco zwiększą szansę na implantację w ścianie macicy. AH jest również konieczny podczas biopsji zarodka do badań genetycznych PGS/PGD.

W przypadku wcześniej nieudanych prób implantacji zarodka warto rozważyć również wykorzystanie EmbryoGlue. Jest to specjalnie dopracowany roztwór ze zwiększoną lepkością i zawartością kwasu hialuronowego. Hialuronian jest fizjologicznym składnikiem płynu macicznego i pośredniczy w kontakcie zarodka z endometrium macicy poprzez specyficzne receptory (białka). Dlatego jego odpowiednie stężenie odgrywa znaczącą rolę w implantacji zarodka. EmbryoGlue głównie poprzez zwiększone stężenie hialuronianu zwiększa szansę prawidłowej implantacji o ok 10%. Cała procedura polega na tym, że na kilka godzin przed planowanym transferem, wybrany zarodek inkubuje się w szalce z roztworem EmbryoGlue. Następnie przy użyciu cienkiej i giętkiej rurki tzw. katetera, pewną ilość tego płynu przenosi się wraz z zarodkiem do macicy.

W przypadku problemów z implantacją zarodka kolejną pomocną metodą jest test receptywności endometrium – test ERA z ang. Endometrial Receptivity Analysis. Pozwala on w sposób precyzyjny określić termin okienka implantacyjnego, czyli dni w cyklu miesięcznym w których śluzówka macicy jest najlepiej przygotowana na implantację zarodka. Zwykle maksymalna receptywność endometrium jest między 19. a 21. dniem cyklu, ale jest to sprawa bardzo indywidualna. Badacze twierdzą, że aż u 20% kobiet występuje tzw. indywidualne okienko transferowe wypadające poza w.w. dniami cyklu. Badanie to polega na pobraniu wycinków błony śluzowej macicy (biopsji), które posłużą do zbadania aktywności 238 genów odpowiedzialnych za przygotowanie macicy na przyjęcie zarodka. Dzięki temu będzie możliwe ustalenie odpowiedniego dnia do transferu zarodka i tym samym zwiększenie szans na jego implantację.

Podsumowując, dla par u których występują problemy z niezagnieżdżaniem się zarodka istnieją obecnie skuteczne metody terapeutyczne oraz diagnostyczne. Problem braku implantacji, jest dość częsty i warto leczenie niepłodności rozszerzyć o w.w. procedury, zwiększające szanse na upragnioną ciążę.

dr Marcin Kucia,
embriolog

Zapraszamy na konsultację z naszymi specjalistami do Medisticum IVF Clinic